ÅšwiÄ™ty Kamil de Lellis byÅ‚ z pochodzenia WÅ‚ochem. UrodziÅ‚ siÄ™ 25 maja 1550 roku w Bucchianico – niewielkim miasteczku prowincji Chieti poÅ‚ożonym na jednym ze wzgórz Abruzji. WywodziÅ‚ siÄ™ z rodziny szlacheckiej. Jego ojciec Giovanni de Lellis byÅ‚ żoÅ‚nierzem, oficerem wojsk zaciężnych Karola V. Matka Kamila, z rodu Compellis, byÅ‚a pobożnÄ… i zacnÄ… kobietÄ…. Przyjęła ona narodziny syna z wielkÄ… radoÅ›ciÄ…, ale jednoczenie z ogromnym niepokojem. Powodem niepokoju matki staÅ‚ siÄ™ dziwny sen, który miaÅ‚a jeszcze przed narodzeniem dziecka. UjrzaÅ‚a mianowicie w marzeniach sennych chÅ‚opca stojÄ…cego na czele grupy rówieÅ›ników. Każdy z chÅ‚opców nosiÅ‚ na piersi czerwony krzyż. „To zgubny znak” – pomyÅ›laÅ‚a matka. Takim krzyżem znaczono przestÄ™pców skazanych na karÄ™ Å›mierci, prowadzonych na szubienicÄ™. A zatem jej syn bÄ™dzie bandytÄ…, przywódcÄ… innych zÅ‚oczyÅ„ców. Matka nie doczekawszy pociechy z syna zmarÅ‚a, kiedy chÅ‚opiec skoÅ„czyÅ‚ trzynasty rok życia.
W wieku siedemnastu lat Kamil idzie w ślady swojego ojca. Wspólnie zaciągają się na wojnę z Turkami. Ojciec i syn nie zaszli razem daleko: obydwu złamała choroba. Giovanni umarł i Kamil został sam na świecie. Jeszcze kilkakrotnie Kamil zaciągnął się do wojska, jednak wszystkie zarobione na wojnie pieniądze tracił uprawiając hazard, grając namiętnie w karty i kości. Któregoś dnia stracił wszystko, przegrywając w karty swoje szlachectwo, majątek, broń a nawet rzeczy osobiste. Taki styl życia doprowadził go do skrajnego ubóstwa i Kamil zmuszony był żebrać, aby nie umrzeć z głodu. Kiedy 30 listopada 1574 roku prosił o jałmużnę przed kościołem Kapucynów w Manfredonii, niejaki Antonio di Nicastro, prokurator klasztoru, zaproponował mu pracę przy budowie kapucyńskiego klasztoru. Kamil przystał na tę propozycję chcąc raz na zawsze zerwać z dotychczasowym życiem.
Pracując przy budowie klasztoru Kamil styka się z życiem zakonnym. Jest pod wrażeniem, widząc jak ludzie potrafią z radością i poświęceniem służyć Bogu. W nim samym wyzwala się to samo pragnienie. Ogień młodzieńczych namiętności zaczyna krzepnąć. Kamil otwiera się na działanie łaski. 2 lutego 1575 roku, kiedy wraca z konwentu San Giovanni Rotondo, oddalonego od Manfredonii około 20 kilometrów, doznaje cudownego nawrócenia. Radykalnie zrywa z dotychczasowym życiem. Pragnie całkowicie poświęcić się Bogu podejmując decyzję wstąpienia do zakonu.
Wkrótce Kamil otrzymaÅ‚ upragniony habit franciszkaÅ„ski. Jednak wczeÅ›niej zaniedbana rana na nodze (pozostaÅ‚ość po jednej z bitew) pod wpÅ‚ywem szorstkiego zakonnego sukna otworzyÅ‚a siÄ™ na nowo i zakonne Å›luby Kamila musiaÅ‚y zostać odÅ‚ożone. Zmuszony poddać siÄ™ leczeniu, Kamil w szpitalu Å›wiÄ™tego Jakuba w Rzymie spotyka siÄ™ z ludzkÄ… niemocÄ… i cierpieniem. Przez okres czterech lat, w czasie których leczyÅ‚ ranÄ™, z peÅ‚nym poÅ›wiÄ™ceniem sÅ‚użyÅ‚ ludziom chorym. Szpital staÅ‚ siÄ™ dla niego domem, a leczeni w nim chorzy – rodzinÄ…. OddajÄ…c siÄ™ bezgranicznie chorym i cierpiÄ…cym odnajduje w ich przepeÅ‚nionych bólem twarzach oblicze samego Chrystusa. Chce im sÅ‚użyć i dla nich tylko żyć.
Kamil niebawem zostaje ekonomem szpitala i wtedy jeszcze bardziej uÅ›wiadamia sobie fakt, jak wiele można uczynić dla ludzi chorych. Trzeba zatem wiÄ™cej rÄ…k do pracy, wiÄ™cej i miÅ‚oÅ›ci i współczucia. Tak rodzi siÄ™ idea powoÅ‚ania do życia towarzystwa ludzi gotowych w imiÄ™ miÅ‚oÅ›ci Boga nieć pomoc cierpiÄ…cym i konajÄ…cym. PoczÄ…tki nie byÅ‚y Å‚atwe. Kamil nie byÅ‚ w stanie sam stawić czoÅ‚a niechÄ™ci i niezrozumieniu, jakie spotkaÅ‚y go ze strony otoczenia. ByÅ‚ już bliski zaÅ‚amania, gdy sam Jezus przemówiÅ‚ do niego z krzyża: „dlaczego martwisz siÄ™ czÅ‚owieku maÅ‚ej wiary? Idź naprzód! Ja bÄ™dÄ™ z tobÄ…. To przecież moje dzieÅ‚o, nie twoje”. Od tej chwili nic nie byÅ‚o w stanie zatrzymać powodzi miÅ‚osierdzia. W 1584 roku Kamil przyjmuje Å›wiÄ™cenia kapÅ‚aÅ„skie. 18 marca 1586 roku papież Sykstus V zatwierdza wspólnotÄ™ zaÅ‚ożonÄ… przez Kamila jako Stowarzyszenie SÅ‚ug Chorych i daje Towarzystwu przywilej noszenia na zakonnym habicie czerwonego Krzyża. Tak wypeÅ‚niÅ‚ siÄ™ proroczy sen matki, w którym jej syn rzeczywiÅ›cie stanÄ…Å‚ na czele niezwykÅ‚ej grupy ludzi z czerwonymi krzyżami na piersi. 21 wrzenia 1591 roku papież Grzegorz XIV podniósÅ‚ Towarzystwo do rangi Zakonu i nadaÅ‚ mu nazwÄ™: Zakon Kleryków Regularnych PosÅ‚ugujÄ…cych Chorym.
Kamil przemierzaÅ‚ WÅ‚ochy dziesiÄ…tki razy. BywaÅ‚ w wielkich miastach i maleÅ„kich wioskach – wszÄ™dzie tam, gdzie ludzie cierpieli i umierali. WycieÅ„czony pracÄ… ponad siÅ‚y i różnymi chorobami 14 lipca 1614 roku zmarÅ‚ w domu macierzystym w Rzymie, gdzie do dnia dzisiejszego przechowywane sÄ… jego doczesne szczÄ…tki.
KoÅ›ciół katolicki w peÅ‚ni uznaÅ‚ heroizm chrzeÅ›cijaÅ„skich cnót Å›wiÄ™tego Kamila i ukazaÅ‚ go jako wzór miÅ‚oÅ›ci i miÅ‚osierdzia dla wszystkich wierzÄ…cych. 8 kwietnia 1742 roku papież Benedykt XIV dokonuje beatyfikacji Kamila a 19 czerwca 1746 roku jego kanonizacji. 22 czerwca 1886 roku papież Leon XIII ogÅ‚asza Å›wiÄ™tego Kamila patronem wszystkich chorych i szpitali na Å›wiecie, a 28 sierpnia 1930 papież Pius XI – patronem i opiekunem personelu medycznego.